НАСИҲАТИ МОДАР

Фарзанди азизам рӯзе маро пир хоҳи дид... Дар он лаҳза хоҳиши ман аз ту чунин аст:Дар муқобили рафтор ва гуфтори пиронаам сабур бош! Ҳангоме,ки дасти ман меларзад ва луқма аз даҳонам меафтад ва либосҳоямро олуда мекунад... Он лаҳзае,ки либосамро пӯшида наметавонам.... Он лахзае ,ки буйи бадам нороҳатат мекунад... Он лаҳзае,ки зебогии ман хушбуйии ман меравад... Бо ман босабр бош ва маро маломат макун! Ба ёд ор он замонеро ки хурдсол буди туро аз гаждиҳо тоза мекардам,хушбуйи мекардам,лабу даҳонат ки аз хурдани таом олуда шуда буд пок мекардам ва онҳоро мебусидам... Ман касе ҳастам,ки туро тарбия кардам.Ман касе ҳастам ки туро ҳаётро омухтам пас чигуна имруз ту маро мегуи фалон корро бикун ва фалонашро не? Аз фаромушхотирии ман аз оҳиста сухан гуфтани ман нороҳат машав,зеро ман худро хушбахт меҳисобам вақте ки бо ту сухан мегуям... Вақте,ки пойҳоям қуввати бардоштани манро надоранд ва мехоҳам бо ту ба ҷое биравам ва оҳиста оҳиста қадам мегузорам пас бо ман мехрубон бош ва нороҳат машав, ба ёд биёр он рузеро ки туро дар оғуши худ бардошта мебурдам то ин ки роҳгардиро омухти... Харгиз шарм мадор вақте,ки имруз аз дасти ман мегири . Фардо ту низ муҳтоҷ ба касе хоҳи шуд ки дасти туро бигирад. Фаромуш накун ки ман мисли ту аз ҳаёт умед надорам балки ман маргро интизорам пас бо ман бош! Вақте,ки кадом хатои гузаштаи маро ба ёд меори бо ман кинагирию душмани макун зеро ки ман танҳо манфиату фоидаи туро мехостам агарчи дар назари ту хато намоён мешуд. Ягона чизе ки аз ту мехоҳам хатоҳои маро бубахш,Худованд айбу хтоҳои туро бибахшад. Ҳануз ҳам табассуми ту хандаҳои ту маро хурсанд мекунад пас манро аз онҳо маҳрум макун! Фарзанди азизам: ҳангоми таваллуд шуди бо ту будам пас хангоми марг бо ман бош!!! Худовандо падару модари моро биёмурз ва онҳоро шомили раҳматат бигардон. Омин.