Хоҳари хонандаи ман, мо дӯст дорем, ҳамеша дар хонаи ҳар яки шумо дустӣ ва меҳру муҳаббат ҳукмфармо бошад ва барои он дуо мекунем. Аз ин хотир барои хоҳарони бузургвор таҳқиқ ва пажуҳиши гурӯҳе аз занони шавҳардор ва ботаҷрибаро дар мавриди муносибат бо шавҳарони хеш пешкаш намоем, то битавонем, роҳкорҳои муносиберо дар ин бора бароятон ироа ва тақдим карда бошем.
1: Барои шавҳарам беҳтарин либосро ба бар мекунам.
2: Ба бачаҳоям наҳваи истиқбол аз падарашонро ёд медиҳам мисле, ки мегӯям падарро бибӯсанд ва барояш шеъру суруд бихонанд.
3: Бо сухани хуш ва изҳори шодмонӣ аз ӯ истиқбол мекунам.
4: Ба ҳангоми вуруд ба манзил ӯро мебусам.
5: То замони нишастан ва иваз намудани либосҳояш ӯро ҳамроҳӣ мекунам.
6: Аз ӯ дар бораи авзоъ ва аҳволи рузмарраи даврони набуданаш дар манзил мепурсам.
7: Агар ташна бошад, барояш як пиёла об ё обмева меорам.
8: Талош мекунам, ки танҳо бӯи хуш аз ман ба машомаш бирасад.
Пазироӣ ва истиқбол аз меҳмонони шавҳар
9: Аз ҳузури онҳо истиқбол намуда хушҳол мешавам ва аз ҳузури онҳо изҳори нороҳатӣ намекунам.
10: Меҳмонхона ва ҷои нишастани онҳоро мураттаб ва муназзам менамоям.
11: Ғазо ва нушиданӣ, ки дар шаъну муносиби онҳо бошад, омода мекунам.
12: Бо занони дӯстонаш ошно шуда ва бо онҳо дустӣ ва муҳаббат мекунам.
Хашми шавҳар
13: Талош мекунам, то ки ӯро ором намуда, эҳсосоташро контрол кунам, гарчӣ ҳақ бо ман ҳам бошад.
14: Кӯшиш мекунам, то мавзӯъро баъд аз ин ки фаромӯш намуда, дубора бо равиши лаззат, бахшиш ва нармӣ шурӯъ кунам.
15: Ман мухолифаш намебошам, ки бо ҷавоби рад додан ӯро барангехта кунам.
16: Талош мекунам, ки он шабро бидуни розӣ намуданаш нахобам.
17: Ҳадиси шарифи «Шавҳарат биҳишт…»- ро ба ёд меоварам.
Бемории шавҳар
18: Бо баёни ҳикоятҳо ва достонҳои тасаллибахш бархе аз дардҳои ӯро сабук мекунам.
19: Барои кумак ба ӯ наздаш менишинам.
20: Такрор ба такрор навозишаш мекунам.
21: Ин гуна ҷумла ва калимоти зебои ҳаммонанди онро такрор мекунам: - Ин хона бе будани ту сафо ва арзише надорад.
22: Рафт, омад ва ҳаракоти бачаҳоро камтар мекунам, то ин ки озораш надиҳанд.
23: Ҳамеша барояш лабханд мезанам.
24: Барои ӯ дуои шифо ва беҳбудӣ мекунам.
25: Бархе аз корҳои нек ва аъмоли шоистаи ӯро баён мекунам .
Хоби шавҳар
26: Бистари хобро тамиз ва пок барояш омода мекунам.
27: Талош намуда ва алоқамандам, ки бачаҳо зуд бихобанд.
28: Хондани (ояти ояталкурсӣ)-ро пеш аз хоб ба ёдаш меорам.
29: Ба ӯ ёдовар мешавам, то мутобиқи суннат бихобад, яъне, қабл аз хоб маъузатайнро се бор хонда ва ҳар бор дар дастонаш пуф намуда ва то ҷое ки метавонад, дастонашро бар баданаш бикашад.
30: Беҳтарин либосро барояш мепӯшам.
31: Бо шавҳарам шӯхӣ намуда, бо ӯ механдам.
32: Бархе аз достонҳои муфидро барояш баён мекунам.
Сафари шавҳар
33: Либосҳояшро омода намуда ва муназзам дар ҷомадонаш мегузорам .
34: Ниёзҳои атр ва хушбӯӣ заданашро бароварда мекунам.
35: Бархе аз номаҳои моломоли муҳаббатро бидуни огоҳии ӯ дар кифаш мегузорам ва ҳамчунин ришта, сӯзан ва дигар чизҳое, ки дар сафар лозим аст, дар кифаш мегузорам.
36: Душашро бо дархостҳои зиёд сангинтар намекунам .
37: Бо ӯ болабханд худоҳофизӣ менамоям ва барояш дар ҳоли мусофират кормёбӣ орзӯ мекунам .
38: Қуръони кӯчакеро дар ҷайбаш мегузорам.
39: То замоне ки аз сафар бармегардад, амволи хонавода ва хонаашро муҳофизат мекунам.
40: Ва агар бо мошин сафар кунад, бархе аз хӯрокиҳоро барояш омода мекунам, то бо худ бибарад.
Дили падар ва модар бахусус дили модари шавҳарро ба даст овардан.
41: Дар корҳои хона бо модари шавҳар кӯмак мекунам ва билохира агар маросими ҷашн ва шодӣ бошад.
42: Барои ҳадя додан ба ӯ авқоти муносиберо интихоб мекунам .
43: Барояш мева ва маводи хӯроки болаззат ва муносиберо омода намуда меоварам .
44: Нисбат ба чизе, ки боиси нороҳатияш гардад, сухан намегӯям.
45: Хӯбиҳои писараш, ки шавҳарам аст, бидуни айбҳояш барояш баён мекунам.
46: Ман ҳамеша ва бо исрор ва зиёд аз шавҳарам мехоҳам то ба дидори модараш рафта ва ба ӯ некӣ кунад.
47: Ва замони мулоқот бо ӯ алоқа дорам, то фарзандонам, ки набераҳои ӯянд, наздики ман бошанд, то боиси нороҳатӣ ва заҷрдиҳии ӯ нагарданд.
48: Гоҳе вақтҳо ман аз шавҳарам дархост мекунам, то ки аз бозор барои модараш чизе харида, ба хонаи модараш бурда ва он ҷо шом бихӯрад.
49: Ба дӯстони модари шавҳарам эҳтиром гузошта, пазироӣ мекунам .
Умури мутафарриқа
50: Ҳар гоҳ аз сари кораш дертар ба манзил биояд бо ӯ тамос мегирам ва иллаташро аз ӯ ҷуё мешавам.
51: Аз чизҳое, ки харидорӣ мекунад, таъриф мекунам.
52: Ҳамон ғизоеро мепазам, ки дӯсташ медорад.
53: Барои танаввуъ ҳарчанд гоҳе асосҳои манзилро ҷобаҷо мекунам.
54: Ҳаммонанд ин ҷумларо барояш зиёд такрор мекунам (азизам .....нури чашмам..).
55: Бо ӯ мусобиқа барои нишастан барои намози субҳ баргузор мекунам.
56: Ӯро дар ғамҳоям шарик намуда ва ба назариёти ӯ амал мекунам.
57: Ҳарчанд гоҳе ва хусусан рӯзи ҷумъа либос ва баданашро атр мезанам.
58: Дар дархосҳоям аз мантиқӣ будан ва ҳамеша ин зарбулмасалро истифода мебарам (зан фақат шавҳар мехоҳад ва чун ӯро ба даст оварад, ҳама чиз мехоҳад).
59: Бисёр муштоқ ва ёдгирии ҳар навъ саргарми ҷадид ва пухтупаз ва ҳунари тозаам, то ҳар рӯз аз ман чизи наверо мушоҳида кунад.
60: Ҳар рӯз субҳ корҳоеро ки бояд анҷом диҳад, ба ёдаш меандозам.
61: Ин назарияро зинда мекунам (мо бар умури дунявӣ ба якдигар ихтилоф намекунем ) лизо ҳар ном гузорӣ, фарзанд ё харид васоил ва сомон барои манзил ва ё ҳар навъ ғизои ихтилоф намекунам.
62: Дар худам тайғири шакл эҷод мекунам, монанди кӯтоҳ намудани мӯй ва ороиш (ва дигар умур дӯст дошта бошад).
Нармӣ намудан ва нармбистар шудан
63: Аз ҷое, ки аз зарф нӯшида, менушам.
64: Фазои муносиберо барояш тайёр намуда ва ба ӯ нишон медиҳам ки ба ӯ алоқамандам ва ӯро мебусам.
65: Дар гуфтугӯйҳои ҷинсӣ аз бархе калимоти таҳриккунанда ва барангезанда ҳаммонанди ашъор ва суханони муносиб ва ҳамчунин даст заданҳо ва ламсҳои гуногун кор мегирам.
66: Ҳарчанд гоҳе дар шароит ва навои бархӯрд бо шавҳарам тайғир эҷод мекунам.
67: Дар ба ҳаяҷон андохтан ва барангехта кардани эҳсосоти ӯ аз равишҳои гуногуни истифода мекунам.
68: Ман шарики манфӣ ва мухолиф ӯ намебошам, балки бо эҳсосоти отифи ва ҷисмонӣ, ҳарчӣ бештар худамро бо ӯ наздик менамоям.
69: Тамоми ҷисмамро хушбӯӣ мезанам.
70: Пеш аз наздикӣ ва ҳамбистар шудан бо лабханд ва ханда аз ӯ истиқбол мекунам.
71: Пеш аз наздикӣ бо у шухӣ ва бозӣ ва ибрози муҳаббат мекунам.
Ин назарияҳо танҳо як хаёлоти зиндагӣ нест, ки танҳо бо хондан басанда шаванд, балки агар ҳар хонуме онҳоро ба хотири ризогии Аллоҳ анҷом диҳад, аз аҷр ва савоб баҳраманд хоҳад шуд ва зиндагии ширин ва ороме ҳамроҳи шавҳари худ ва хонадони шавҳари худ хоҳад дошт.
Комментариев нет:
Отправить комментарий