Шарму ҳаё зебогист. Тарси Худо олиҳимматист.

Ба номи худованди бахшанда ва бахшояндаи меҳрубон.

Ҳаким Тирмизӣ нақл мекунад, ки Расули Худо(саллаллоху

алайхи вассалам)) фармудаанд: «Шарму ҳаё зебогист.

Тарси Худо олиҳимматист. Беҳтарин чизе, ки инсон савори он мешавад, сабр аст.

Аз Худо умеди кушоиш доштан ибодат аст».

Имом Замахшарӣ дар китоби «Мақомот»-и худ, ки китоби ахлоқист,

мефармояд: «Хислати хуб инсонро мисли себи Лубнон месозад, ки ҳам

хушранг асту ҳам хушбӯю хушмазза. Ба ҳар ҷониб, ки онро бигардонӣ, туро

ба сӯи худ ҷалб мекунад. Хислати бад мисли хори саъдон аст, ки ба ҳар

ҷониби он нигарӣ, намехоҳӣ ба он даст бизанӣ». 

Дар ҳама кор пешвоест ва пешвои ахлоқ ҳазрати Муҳаммад (С) ҳастанд, ки фармудаанд: «

Ман барои он фиристода шудаам ки ахлоқи накӯро пурра баён бисозам».

Вобаста ба ин Саъдии Шерозӣ мегӯянд: 

Мапиндор Саъдӣ, ки роҳи сафо 

Тавон рафт ҷуз аз паи Мустафо. 

Парҳез намудан аз ахлоқи бад мағзи ахлоқи ҳамида аст. 

Ҳар кӣ дар ӯ сирати некӯ бувад, 

Одамӣ аз одамиён ӯ бувад. 

Паёмбари Худо (салом ва дуруди Худованди маннон барУ) саодати дунё ва
охиратро барои занони мусалмон бо ин харфи гухарборашон нишон додаанд,
гуфторамонро ба поён мерасонем. Паёмбар (салом ва дуруди Худо бар У)
фармуданд: «Агар зане панч вакт намозро адо намояд ва мохи Рамазонро
руза бигирад ва иффат ва покдомании худро хифз намояд ва аз шавхари хеш
дар амре, ки маъсият ва нофармонии Худованд набошад, итоат намояд, дар
рузи киёмат ба у гуфта мешавад; Аз хар даре, ки мехохи дохили Бихишт
шав!» Пас эй хохари мусамон! Агар вокеан тасмим бигири ва ахд куни ин
кор чандон мушкил нест. Кори хеле содда ва осон аст. Дарвозахои Бихишт
ба руят боз мегардад. Факат хамин холо аз чо бархез вузу бигир ва ду
ракаат намоз бихон ва бо Худованди худ ахд намо, ки аз ин ба баъд
фармонбардори У боши. Агар ту аз хамин холо ба ин кор шуруъ куни хичоби
исломиро, ки Худоят туро ба он амр кардааст ба бар куни ва аз гузаштахо
тавба намои, мутмаин бош, ки Худованд гузаштаи туро афв мекунад. Инро
худи Худованд ваъда намудааст. Дар иваз Худованд ба ту Бихиштеро насиб
мегардонад, ки аз зери богхо ва дарахтони он нахрхо чори аст. Хар
неъмате, ки орзу дошта боши, дар он чо насибат хохад гашт .

Мо низ тарафдори онем ва таманно  аз Худованди мутаъол дорем то сафи занҳои худотарс дар ҷомеаи имрўза зиёд гарданд. Чунки маҳз зан-модар ҳасту ҳаёт идома ёфта истодааст. Зан сарчашмаи ҳаёт мост ва аз Худованд дар талаби онем, ки оби ин сарчашма
доимо софу буғубор бошад.Муҳаммад Иқболи Лоҳурӣ ба духтарони мусулмон хитоб карда мегӯяд:

Фитрати ту ҷазбае дорад баланд,

Чашму ҳуш аз усваи Заҳро мабанд.

То Ҳусайне шохи ту бор оварад,

Мавсими пешин ба гулзор оварад.