Муҳаббати Худову Расулаш ин неъмати бузург аст.

Дили ман волаву Шайдои Муҳаммад бошад, 

Сари ман хоки қадамҳои Муҳаммад бошад. 

Ин тани хокии ман бе рухи ӯ зинда мабод, 

Ҷон фидои қаду болои Муҳаммад бошад. 

Ҷибриил буд, ки ӯ сидранишини малакут, 

Дар фироқи рухи зебои Муҳаммад бошад. 

Маҳу хуршед ба хоки дари ӯ саҷда баранд, 

Аршу Курсӣ ба таманнои Муҳаммад бошад 

Рӯзи маҳшар ба шафоат чу барад дасти дуо, 

Ҳама олам ба тамошои Муҳаммад бошад. 

Ҷазбиё, халқи ҷаҳонро ҳама дар рӯзи ҷазо, 

Чашм бар ҳиммати аълои Муҳаммад бошад 

Ҷон бод фидои қаду болои Муҳаммад,

Бо гесӯи мушкини сумансои Муҳаммад.

Ҷибрил ҷилавдори Буроқаш шаби меъроҷ,

Ҳӯрон сафи дар саф ба тамошои Муҳаммад.

Арш аст сарафроз зи ташрифи қудумаш,

Курсист ба болиш зи таманнои Муҳаммад.

Хуршед гирифт хӯшае аз хирмани ҳуснаш,

Маҳ рӯйканон бӯса зад аз пои Муҳаммад.

Ташрифи заминаш ҳамаро вола намуда,

Ташрифи само ҷумла ба ғавғои Муҳаммад.

Шуд гулшани олам зи туфайли гули рӯяш,

Аз шавқ ҳама булбули гӯёи Муҳаммад.

Омад ба қадаш хилъати лавлок мувофиқ,

Тоҷе ба сараш қавси "авадно"-и Муҳаммад.

То-ҳо лақабаш, васфи қабояш ба Музаммил,

Баҳри зафари хасм "фатаҳно"-и Муҳаммад.

Фардо, ки кунад ҷилва ба бозори қиёмат,

Маҳшар шавад он рӯз ба тамошои Муҳаммад.

Аз баҳри шафоъат ба ҳама уммати осӣ,

Бандад камари ҳиммату аъло Муҳаммад.

Хоки қудумаш сурма ба чашмони Ҷунунӣ,

К-ӯ ҳаст ба ҷон волаву шайдои Муҳаммад.

(Саллаллоҳу алайҳи васаллам)