Ҳикояҳо

Се дӯсти  инсон

Илму  сарват  ва  иззат  се  дӯст буданд  ва  замаоне  ба  ҳам  дар мунозира  шуданд. Илм  гуфт:

-Маро  дар  синфхонаҳои  дарсӣ  ҷустуҷӯ  мекунанад.

Саравт  гуфт:

-Маро  дар  иморатҳову  қасрҳои  амирону  подшоҳон  метавон  ҷустуҷӯ  намуд.

Иззат  хомӯш  гашт. Илму  сарват   ба  иззат  гӯфтанд:

-Чаро   хомӯш  гаштӣ?

Иззат  бо  оҳе  сард  гуфт:

-Ҳар  гоҳ  ман  аз  касе  рӯй  гардонидам, дубора  ба  сӯяш  бознамегардам  ва  дигарбора  ба  даст оварда  нахоҳам  шуд.

Ақсоми  чаҳоргонаи дил.

Дар “Муснад”-и  Имом  Аҳмад  омадааст,ки  Расулуллоҳ  (Саллаллоҳу  ъалайҳи ва  салам)  фармуд:Дил  ба  чаҳор  қисм  мебошад:

1.     Диле,ки  монанди  чороғи  равшан  дурахшанда  мебошад.

2.     Диле,ки ғилофаш  олуда  мебошад.

3.     Диле,ки оғуштаву  омехта  мебошад.

Аввалин  дил ,дили   мӯъмин  аст ,ки  ба  таври комил  дурахшон мебошад.

Дуввумин  дил  дили  кофир  аст ,ки  бар  он  ғилоф  афканда  шудааст.

Саввумин  дил  дили  мунофиқе  аст ,ки  медонад  ва инкор  мекунад.

Чаҳорумин  дил, дили  мунофиқе  аст ,ки  омехта  ба имону  куфр  аст.

Мисоли Имон  монанди  сабза  аст ,ки  дар  об  мезабзад  ва  мисоли  нифоқ  монанди  обила  аст ,ки  пур  аз  чирк  мебошад.