Имон,Ислом,Эҳсон..

1.Имон. 

 Ал имону иқрорун би лисонин ва гасдиқуи бил қалби бимоҷоа биҳи мин ъиндиллоҳи Муҳаммадун расулуллоҳи саллаллоҳу ъалйхи васаллам. Имон гуфтан аст бо забон ва тасдиқ карданаст ба дил ба он чизе ки омадааст аз Аллоҳтаъоло ба пайғамбарамон Муҳаммад салаллоҳу алайҳи васаллам. Ва асоси рукнҳои ислом шаш аст: ва он - ан туъмина биллоҳи ва малоикатиҳи ва кутубиҳи ва русулиҳи вал явмил охири ва бил кадари хайрихи ва шарриҳи. Ин ки имон (боварй) биовари ба Аллоҳтаъоло ва малоики Ӯ ва китобҳои Ӯ ва расулони Ӯ ва имон овари ба рӯзи қиёмат, ба тақдири некй ва бадй ва ба зинда шудани баъди мурдан. •  

2. ИСЛОМ 

Ислом чист? - Ал ислому хувал инкиёду ли авомирил-лохи вал ичтинобу аниннавохиҳи. Ислом сар фуруд оварданаст ба амрҳои Илоҳй ва дур истодан аст аз он чй ки наҳй (манъ) кардааст Аллоҳтаъоло. Ва аркони ислом панҷ аст: - шаҳодату ан ло илоҳа иллаллоху аа анна Мухаммадан расулуллоҳи ва икомуссалоти ва итоуззакоти ва савму рамазона ва хаччул байти манистатоъа илайҳи сабило. магар Аллоҳ ва ин ки Муҳаммад (с) бандаи Худо ва расули Худост. Ва Аллоҳ таъоло ӯро барои таблиғ ва расонидани динаш фиристода аст. 

2. Ва бар пой дорй намозҳои фаризаро ҳар рӯзу шаб бо ҳама арконҳояш бо итминон ва хушуъ ва фурӯтанй. 

3. Ва пардохтани закот аст (агар мол ба додани закот расида бошад). 

4.Ва рӯзаи моҳи рамазонро доштан аст. Яъне шахси   рӯзадор аз хӯрдан ва нӯшидан ва ҷимоъ аз тулӯъи субҳ то ғуруби офтоб худро нигоҳ дорад. 

5.Ҳаҷҷи (зиёрати) хонаи Худоост, барои шахсе, ки иститоъату тавоноӣ дошта бошад. 

3. ЭХСОН 

 Эҳсон чист? - Ал иҳсону ҳува ан таъбудаллоҳа кааннака тароҳу фа ин лам такун тароҳу фа нннаҳу ярока. Эхсон он аст, ки ибодат куни Аллох таъолоро он чуноне, ки мебини, агар ту намебини Уро пас У мебинад туро. Эҳсон мақоми олиест, ки ҳар як фарди мӯъмину мусулмон бояд ҷаҳду кӯшиш намояд то ба он мақом бирасад. Чун ба он мақом бирасад ҳамаи амалҳояшро бо тамоми некиҳо ба анҷом мерасонад то ин ки Аллоҳ (ҷ.ҷ.) аз ӯ розӣ шавад. Ва назари Аллоҳтаъолоро ҳамеша дар худаш эҳсос намояд, ки Ӯ таъоло ӯро дида истодааст. Иқрор кардан бо забон ва тасдиқ намудан бо дил ва амал кардан бо аъзоҳо мисли барпой доштани намози панҷвақта ва ғайра аз камоли имон аст. Ва инчунин мутобиъат намудан ба суннат ҳам аз камоли имон аст. 

СУННАТ- яъне роҳу равишу гуфтору феълу аҳволи пайғамбарамон ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу ъалайҳи васаллам аст. Пас шахсе гуфтани шаҳодатайнро бо дилаш инкор кунад, яъне бо забонаш гӯяд ва бо дилаш тасдиқ накунад пас он шахс, мунофиқ аст. Ва аммо шахсе шаҳодатайнро бо забон гӯяду ба дилаш тасдиқ кунад, вале бо аъзо амал карданро тарк кунад, пас он шахс фосиқ аст. Ва аммо шахсе мутобеъат кардани суннатро тарк кунад, пас он шахс мубтадиъу роҳгумкарда аст ва бояд чунин шахс роҳи ҳидоятро ҷустуҷӯ намояд. Илохо то хаёт доред дар дини Худо бошед, Мухиби хонадони хазрати хак, Мустафо бошед. Илохо гушатон сомеъ шавад амри Илохиро, Қабули кавли пайгамбар кунед дар хар кучо бошед Акнун баъди шинохтани Худованди бузургу меҳрубон ва қабул кардани бандагии Ӯ бо гуфтани калимаи шаҳодат. "Ашҳаду ан ло илоҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Мухаммадан абдуҳу ва расулуҳу", яке аз аркони исломро адо намудем, яъне дохили ислом шудем. Шинохтани Маъбуд (Офаридгор), муҳаббати Ӯро дар дил пайдо мекунад ва ин муҳаббат инсонро дар баробари азаматии Ӯ таъоло ба парастишу тавозуъ водор месозад. Ҳар шахсе, ки бандаи Офаридгор аст ва ин бандагиро иҳсос мекунад, итоати фармони Ӯ намуда дар пешгоҳи боргоҳи таъоло қомат хам мекунад ва сар ба саҷда мениҳад ва бо вай роз мегӯяд ва ниёз металабад ва он Холиқи беҳамторо, ба ъазамат ва покй мепарастад (яъне намоз мегузорад).