Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон

Илоҳо, мо аз ғофилонем, на аз кофиронем; нигоҳ дор, то парешон нашавем ва дар роҳ ор, то саргардон нашавем.((((
ИлоҲо, худ кардам ва худ харидам, оташ бар худ худ афрузонидам, аз дӯст овоз додам, дилу чонро фаро ноз додам, акнун ки дар ғаркобам, дастам гир, ки гарм афтодам.((
Илохо, эй сазои карам, эй навозандаи олам, на бо васли Ту андух асту на бо ёди Ту гам.
Илоҳо, адои шукри Туро ҳеч забон нест ва дарёи фазли Туро ҳеч карон нест ва сарри ҳақиқати Ту бар ҳеч кас аён нест, ҳидоят кун бар мо роҳе, ки беҳтар аз он нест.

Ноумед аз дари лутфи Ту куҷо шояд рафт,

Тоби қаҳри Ту надорам Худоё зинҳор.

Ҳайфи он умри гаронмоя, ки дар лағв бирафт,

Ё Раб аз ҳар чї хато рафт, ҳазор истиғфор.

Эй Худои хубу 
дӯстдоштанӣ! Эй Худое, ки ҳама чизро офаридӣ! Эй Худое, ки ҳама чизро 
мебинӣ, медонӣ, мешунавӣ ва мефаҳмӣ! Эй Худое, ки ҳамаро дӯст медорӣ иллоҳ ҳамаи онҳое,ки ниёз ба шумо доранд аз дарвёи раҳматат саршорашон бигардон ва ҳамеша роҳнамоямон бош!
 Гар намебини Худоро ояти Ӯро бубин,
Дар тамоми қавну олам қудрати Ӯро бубин.
Ки туро овард ба дунё, ки туро з-он мебарад,
Рафту омадро бияндеш суннати Ӯро бубин.
Ҳар куқо рафти Худоро нозири ҳолат бидон,
Дар ҳамачо фазли вай бо неъмати Уро бубин.
Ризқи худро мерасонад бар амиру бар гадо,
Ризқу рузиро бияндеш, ҳикмати Ӯро бубин.
Мебарад роҳи саодат ҳар киро хоҳад Худо,
Он, ки бошад лоиқи он, қисмати Ӯро бубин.
Ончунон бош дар ибодат, ки Худо шоҳиди туст,
Гар намебини Худоро дидани Ӯро бубин.