ҶОНУ ДИЛИ МОДАР ФИДОИ ФАРЗАНД

Дили модар макони орзуҳост,

Дили модар васеъ чун сатҳи дунёст.

Агар фарзанд бувад бо ҳилму одоб,

Шавад шод гарчӣ шуд хуни дилаш об.

Агарчӣ шуху саркаш ҳастед ҳоло,

Агар гапношунав ҳастед ту лоло.

Умед дорам муваққат бошадат ин,

Ки дар тифлӣ бувад нозу таманно.

Бихоҳам ки шавед марди наҷибе,

Барои халқи худ гардед ҳабибе.

Умеду орзу дорам шабу рӯз,

Шавед олим ва ё гардед табибе.

Илоҳо ҳеҷ гаҳе бемор нагардед,

Ба назди дӯсту душман зор нагардед.

Ба ҳар ҷо бошед нусратёр бошед,

Ба гул бошед ҳамнишин бо хор нагардед.

Нишасту хез бо фарзонагон кунед,

На бо з-илму амал бегонагон кунед.

Бикунед сармашқи худ панди бузургон,

Ҳар он чӣ анбиё гуфтанд он кунед.

Худованди Раҳиму Карим илоҳо нури чашмон ,қуввати ҷисму ҷон фарзандони ҳамаи Модаронро дар панаҳи исмати покат нигоҳ дори ва ҳамеша бо дуои Модарон саодатманду пирӯзашон гардони ва дар ин қатор писарони ба ҷону дил баробари маро низ.Омин.