Ҳадя ва Раҳмати Парвардигор ба бонувоне,ки...

- Ба ҳар зани мусалмоне, ки ба парвардигории Аллоҳ таъоло ва ба пайравии дини мубини Ислом ва ба паёмбарии Муҳаммад (с) розӣ ва хушнуд аст.

- Ба ҳар ҷавондухтаре, ки роҳи ростро мепаймояд ва рисолати ростиро интихоб кардааст ва растагориро орзу дорад.

- Ба ҳар тарбиятгаре, ки бо каломаш ҷиҳод мекунад ва қадру қиммат ва шарафу иззаташро ҳифз намуда, дилу динашро пок медорад.

- Ба ҳар модаре, ки фарзандонашро ба парҳезкорӣ, худотарсӣ ва ахлоқи нек тарбият мекунад ва бо пайравии суннати Паёмбар (с) парвариш менамояд ва анҷом додани амалҳои нек ва писандидаро барояшон маҳбуб мегардонад.

- Ба ҳар зани мусалмоне, ки мушкилоти замона, нобасомониҳои рўзгор, дурии маҳбуби ғамгусор ва хорию зиллати бешумор ғамгину маҳзунаш кардаааст:

Мужда бароят хушхабар,эй модари хунинҷигар,

Ай хоҳари лахти ҷигар, эй духтари гулбарги тар.

Хушбахтии мову шумо, дар явми дин рўзи ҷазо,

Мақбули Яздон гаштан аст, андеша мебояд туро.

Аввал, ки ҳаст он муддаъо, имону ихлос бар Худо.

Ҳам бар малоику русул, баъдан кутуб омад қабул,

Бар рўзи охиру қадар, зиндашавӣ омад дигар,

Ҳафт рукни имон аст ин, роҳи яқин Ислом гузин.

Хушбахтию хурсандиро, доим намо ту ҷустуҷў,

Дар тоъати Парвардигор, ҳам дар ризомандии Ў.