То он замоне,ки ба кору амале итминон ҳосил накунӣ, ҳиммат ба он кор магумор! Бо афроде, ки ҳамназару мутеъи туанд, дар камоли тавофук ва ҳусни тафоҳум кору зиндагӣ бикун! Хайру накӯкорӣ дар баробари бандагони Худоро ҳеҷ гоҳ аз ёд мабар. Бо афроди ҷангиву низомии худ ҳамеша бо эхтирому мувозабат ва мусоъадату наҳваи хидматгузорӣ бархурд кун. Зеро фарди хидматгузор ҳамеша мавриди лутфу марҳамати Худованд аст. Писарам, золиму ситамгор мабош! Дар умури кишвардорӣ бо риояти адлу инсоф пойбанд бош ва ҳеҷ гоҳ аз талошу муҷоҳидат дар роҳи интишору густариши дини барҳаки Худованд – ислом фурӯгузор мабош. Аз ту мехоҳам,ки дар ин роҳ икдому амал намоӣ, то маро хушбахт гардонӣ!
Агар бихоҳи,ки дар умури мазҳабӣ муваффак бошӣ, гӯши шунаво ба ҳарфу насиҳати донишмандони исломӣ дошта бош. Дар баробари донишмандони ислом сарфи назар аз он,ки дар куҷое ба сар мебаранд, ҳамеша фурӯтаниву мулотифат ва эҳтиромпазирӣ дошта бош! Мувозиб бош,ки таърифу газофи зиёд ба сипоҳиёну дороият туро аз ислому умури динӣ ғофил масозад! Бидон,ки рисолати аслии мо – хидмат дар роҳи таъолии дини Худо ва ҳадафи волои мо –интишору мусоъадат дар амри ба мардум расонидани исломи азиз аст, на муборизаи ниҳоӣ барои касби дунёву матоъи он! Ту шоистагии инро дорӣ,ки танҳо дар ин роҳ ва бо ин ҳадаф ҷаҳду талош бикунӣ, на барои чизи дигаре ғайр аз ин.
Нисбати бандагони Худо ҳамагон ҳамеша некандеш, нармхӯ, ва меҳрубону нармгуфтор бош. Дар умури давлатдорӣ ҳамеша ба наҳви аҳсан, ба дур аз нуксу тахаллуф амал намо ва бидон,ки Худованд одилону дурусткоронро дӯст медорад. Шуморо ба Худованди бузургу доно месупорам!
Комментариев нет:
Отправить комментарий