Эй Худои хубу дӯстдоштанӣ! Эй Худое, ки ҳама чизро офаридӣ! Эй Худое, ки ҳама чизро
мебинӣ, медонӣ, мешунавӣ ва мефаҳмӣ! Эй Худое, ки ҳамаро дӯст медорӣ!                           Танхо ХУДО фарёдраси касе хаст,ки гарки гаму андух гаштааст.Пас шукргузори кун ва
сипос  гуй ХУДОЕРО,ки дидори мулокот ва хисобу китобашро якин
дори.Хушо ба холи касе,ки  ба ягонагии ХУДОВАНДИ тавоно,фариштагону паёмбарон,китобхои осмони, такдиру худованди, ба зинда гардонидани
баъд аз миронидан, неъмату азоби кабр ва рузи махшару хисобу китоби
 илохи бовар дорад ва худро барои он рузи пурдахшат омода сохтааст.
 Хар,ки омад ба чахон ахли фано хохад буд, Он,ки пояндаву бокист ХУДО хохад буд.

Худоҷӯён саропо нури нуранд,

Ки дур аз лағву Ҳақро дар ҳузуранд.

Касоне аҳли имонанду мӯъмин,

Ки аз беҳуда гуфтан дури дуранд.

Ҳар лаҳзаи умри мо ҳисоб хоҳад кард,

Аз некию бадии мо як китоб хоҳад кард,

Вақто ба рӯзи охир хонанд онро,

Бар ҳар як гуноҳи мо азоб хоҳад дод!

Бе хайру саховати дунё парво накунӣ,

Як бор намози худ бар по накунӣ,

Дар рӯзи ҳисоб назди холиқи ҷаҳон,

Шарманда зи халқи ҷаҳон парво накунӣ!

Гуфтам: Худоё дилгирам! Гуфт: хатто аз ман?

Гуфтам: Худоё диламро рабуданд! Гуфт: пеш аз ман?

Гуфтам: Худоё чикадар дури! Гуфт: ту ё ман?

Гуфтам: Худоё танхотаринам! Гуфт: пас ман?

Гуфтам: Худоё ёри хостам! Гуфт: аз гайри ман?

Гуфтам: Худоё дустат дорам! Гуфт: беш аз ман?