Хурсандӣ
Хурсанди гуфта аксарияти мо як ханда як вақти хушро дар назар мегирем.
Инҳам дуруст аст.
Лекин хурсандии асоси гуфта равшании қалбро мегӯянд.Агар қалби инсон равшан бошад,дар ҳамма ҳолат,яъне дар ҳолати душвори даркҳолати ноомади,ноумеди,ё қарз мусибат дар тамоми ҳолат қалби инсон сокини дорад.Яъне ороми.Дар қалбеки ороми аст,Меҳри Парвардигор ҷой дорад.Ва ҳамма ҳолатҳоро бо равшани бо ороми бе саросемаги роҳ ёбанда аст.
Маънои хурсанди:
Маънои равшани аст.Ва маънои равшани як озоди ороми ва сабуки аст.
Маънои андӯҳ:
Зиққи ва вазнини аст.
Пас хурсанд бошед гуфтан,ҳамеша озоду сабук будан аст,ки инсони озод ва сабук будан,дар зиндаги ба худди инсон ва ба оилааш ба атрофаш ба ҷамъият ба кораш манфиати калон дорад.
Агар дар давоми рӯз як инсони хурсандиро бинед,руҳияи шумо чи гуна мешавад,ва ё як инсони ғамгинро бинед,чи хел?
Пас доим хурсанд бошед,то ба худ ва тамоми атрофиён илҳом бахшида тавонед.
Хурсанд будан:шукр кардани ҷисму руҳ аст.
