Зиндагиро хеле дӯст медорам. Дар масири ҳаёт бо мушкилоти зиёд бархурд мекунем. Аммо маҳз тавассути ин мушкилот мо қави мегардем, иродаамон мустаҳкам, рухамон рушд мекунад . Инсони комилу бошахсият онест, ки ҳама сахтиҳоро чун файзи Худо қабул карда, барои рафъи онҳо чора, роҳ ва тадбир ҷустааст. Мисли оҳане, ки рӯи оташ мегузори бо сузу гудоз шакли худро иваз менамояд, инсон ҳам дар оташи сахтиҳо иродаи худро шакли устувор мебахшад. Ин аст масири зиндаги, ки моро сайқал мебахшад ва барои анҷоми корҳои нав ба нави неки, олиҳиммати ва пешравиҳо илҳом мебахшад. Аз ин cабаб зиндагиро хеле ва хеле дӯст медорам.
Умри одам қиматасту, лек дар бозор нест.
Босамар будан вале дар зиндаги душвор нест
Дар баҳорон рӯзҳо такрор ёбад аз дигар,
Лек умри рафтаро дар зиндаги такрор несст.
