Дар ҳадиси дигар зикр шудааст, ки «Ҷаннат ба чаҳор гурӯҳ муштоқ аст: Аввал ба тиловаткунандагони Қуръон. Дуюм ба нигоҳдорандаи забон (аз дурӯғу дашному тӯҳмат, ғайбат). Сеюм ба серкунандаи гуруснагон. Чорум ба рӯзадорони моҳи шарифи Рамазон».
Дар ин моҳи иҷобати дуо аз Худованд пеш аз ҳама тинҷиву осудагии мамлакат, файзу баракат дар киштукори деҳқонон, ободии ҳар як хонадон, солимии ҷисму равони тамоми шаҳрвандонро хоста, умед мекунем, ки ҳамватанони азиз аз файзу футӯҳи ин моҳи муборак баҳравар гашта, соҳиби фазилатҳои баланди инсонӣ мегарданд.Дуо мекунем, ки Худованд ба мардуми мо тавфиқ диҳад, то рӯзаро он гуна, ки мавриди назари Қуръон аст, бигиранд. Рамазонро тавре ба поён расонанд, ки пок, бахшидашуда ва ризои илоҳиро дарёфта бошанд.Рамазон Муборак
