БАРТАРИИ МУ{АББАТ БАР {АМАИ ИБОДОТ
Дар rиёмат чун намоз[оро биёранд, дар тарозу ниханд ва рузахорову садакахоро хамчунин.
Аммо чун мухаббатро биёранд, мухаббат дар тарозу нагунчад.
Пас асл МУ{АББАТ аст.
Акнун чун дар худ мухаббат мебинй, онро бияфзой, то афзун шавад,
чун сармоя дар худ дидй ва он талаб аст, онро ба талаб биафзой, ки филхаракоти баракотун ва агар наяфзой, сармоя аз ту биравад.
Кам аз замин нести, заминро ба харакат ва гардонидан ба бел дигаргун мегардонанд ва набот медиханд ва чун тарк кунанд, сахт мешавад.
Пас чун дар худ талаб дидй, меою мераву мегу, ки дар ин рафтан чи фоида.
Ту мерав, фоида худ зохир гардад. Рафтани марде суи дукон фоидааш чуз арзи хочат нест. Хак таоло рузй медихад, ки агар ба хона биншинад, он даъво истигност, рузй фуру наояд.
чун сармоя дар худ дидй ва он талаб аст, онро ба талаб биафзой, ки филхаракоти баракотун ва агар наяфзой, сармоя аз ту биравад.
Кам аз замин нести, заминро ба харакат ва гардонидан ба бел дигаргун мегардонанд ва набот медиханд ва чун тарк кунанд, сахт мешавад.
Пас чун дар худ талаб дидй, меою мераву мегу, ки дар ин рафтан чи фоида.
Ту мерав, фоида худ зохир гардад. Рафтани марде суи дукон фоидааш чуз арзи хочат нест. Хак таоло рузй медихад, ки агар ба хона биншинад, он даъво истигност, рузй фуру наояд.
ГАМИ АЗИЗИ ИШКРО ТАНХО ДАР ДИЛХОИ ШОД
Исо алайхисаломро пурсидаанд:
-Эй Рухуллох, чист, ки дар ду олам аз он сахтар нест?
Гуфт: - Он хашми Худост.
Гуфтанд: - Чист,ки одамиро аз он хашм мерахонад?
Гуфт:- Он, ки хашми худ баршикани ва кинаи худ фуру бари.
Дар «Маснавии маънави» низ ин сухан ба назм омадааст:
Гуфт Исоро яке хушёрсар:
Чист дар хастй зи чумла саъбтар?
Гуфташ: Эй чон, саъбтар, хашми Худо,
Ки аз у дузах хамеларзад чу мо.
Гуфт: З-ин хашми Худо чи буд амон?
Гуфт: Тарки хашми хеш андар замон.
Казми гайз аст, эй писар, хатти амон,
Хашми Хак ёдовару даркаш инон.
Шукр гуфтан ба дуруг… Суфиён гуянд: Хайф аст дили одами,
ки оинаи чамоли илохй аст, чойгохи кудратхо шавад.
Бар дилам гарди ситамхост, Худоё маписанд,
Ки мукаддар шавад ойинаи мехри ойинам…(ХОФИЗ)
Пас, агар дар дил губори кудрате бини, чехра кушода дор
ва ба забон шукр гуй,ки ин дуруг агар аз сари ниёзу дур
аз фиреб бошад, ба хакикат дуое хаст дар талаби шукру
мухаббат, ки бегумон дар макоми истичобат аст. Ва суфиён
аз ин тамхид ва тарики сулук ва билахас дар самоъ бахрахо
гирифтаанд, бад-ин маъно, ки чун соликеро холе дарояду ба
соикаи он хол ба вачду пойкубй ва зикру газалхонй бархезад,
дигарон, ки эшонро ин хол нест, харакоту азкори уро таклид кунанд,
бад-ин умед, ки он хол хушу он воридаи гайбй эшонро низ хосил ояд.
Ин амал, ки онро тавачуд, яъне тазохур ва вачд хонанд, дар хакикат
дуруге хаст дар орзуи рост ва риёест,ки айни ихлосу сафост.
Хофиз ба гунаи латиф аз ин тамхид бахра гирифтааст, ки чун
ГАМИ АЗИЗИ ИШКРО ТАНХО ДАР ДИЛХОИ ШОД МЕТАВОН ЁФТ,
чора он аст, ки худро шоду хуррам чилва дихем, бошад, ки он гамро
ба каманди ин шодй сайд кунем.
Лаззати доди гамат бар дили ман бод харом,
Агар аз чаври гами ишки ту доде талабем...
Чун гаматро натавон ёфт магар дар дили шод,
Мо ба умеди гамат хотири шоде талабем… Хофиз
Чалолиддини Руми "ФИХИ МО ФИХИ"(Тахия ва тавзехоти Абдуллох Муллобокизодаи Шаватки)
