Модар зинати хона аст

Аз қ адимулайём хал қ и то ҷ ик ба зан – модар эъти қ оду э ҳ тиром дошт, зеро дар китоб ҳ ои му қ аддаси диниву маз ҳ абии мо мавз ӯ и э ҳ тироми модар ма қ оми му ҳ им дорад. Ҳ атто ҳ азрати Му ҳ аммад саллалло ҳ у алай ҳ и ва саллам дар як ҳ адиси муборакашон ме ҳ рубон ӣ карда фармудаанд: «Ал ҷ аннату та ҳ та а қ домил умма ҳ оти » ( Ҷ аннат зери пои модарон аст). Ҳ амин ҳ адисро Ҳ аким Низом ӣ ба риштаи назм даровардаанд: Ҷ аннат, ки ризои мо дар он аст, Дар зери қ удуми модарон аст. Хо ҳ ӣ , ки ризои мо би ҷӯӣ , Он кун, ки ризои модарон аст. Модар! Ин сухан барои ҳ ар яки мо му қ аддас ва дилнишин аст. Ва қ те ин калимаро ба забон меронем, пеши назарамон шахсеро тасаввур мекунем, ки аз чашмони ӯ нури ме ҳ р меборад. Модар азизтарин инсони р ӯ и замин буда, қ алби вай офтоби гарму пурнурро мемонад, ки оянда фарзандон бо ин равшан ӣ ро ҳ и зиндагии худро хо ҳ анд ёфт. Нависандаи маш ҳ ури Миср Тавфи қ Ал ҳ аким дар васфи зан - модар гуфта буд: «Зан зиннати хона, устоди атфол ва муаллими насл ҳ ост.» Ҳ азрати Му ҳ аммад (с) дар ҳ адиси дигари худ мефармояд: «Ман се чиз аз дунёи шуморо д ӯ ст дорам – атр, зан ва р ӯ шании чашмам дар намоз аст». Ин ҷ о Паёмбари Акрам (с) му ҳ аббат ба занро дар канори д ӯ стии худ ба намозу атр қ арор меди ҳ ад, зеро ҳ амон гуна, ки атр дунёи атрофро ба машоми инсон муаттару босафо месозад ва намоз ба зиндаг ӣ р ӯ ҳ у ҷ ило мебахшад, зан низ зиндагии ҷ омеаро ширину дилпазир месозад. Амиралм ӯ ъминин ҳ азрати Умар (с) ривоят мекунанд, ки Расул (с) фармуданд, ки ба занон ситам макунед ва эшонро озурда масозед ва дар ҳ а ққ и эшон нек ӣ кунед, ки дар дасти шумо гирифторанд ва асиранд. Тани он ҳ о ба фармони Худои таъоло бар Шумо ҳ алол аст. Расул (с) боз фармуданд, ки ҳ а ққ и зан бар шав ҳ ар пан ҷ аст: аввал, ӯ ро ба даруни хона кор фармояд, дуюм, қ оида ҳ ои намозро ом ӯ зонад, сеюм таоми ҳ алол биди ҳ ад, чорум бар вай зулм накунад, пан ҷ ум бе хиёнат ӯ ро назанад. Шахсе назди ҳ азрати Му ҳ аммад (с) рафта аз ӯ пурсид: «Ё Паёмбар! Ман ч ӣ касеро метавонам д ӯ ст дошта бошам, ба ӯ э ҳ тиром гузорам? Оё чунин шахс ву ҷ уд дорад? Паёмбар (с) ҷ авоб доданд: «МОДАР!» Он шахс боз се бор саволи худро такрор намуданд ва Паёмбар (с) як хел ҷ авоб медоданд. Фа қ ат бори чорум гуфтанд: «Падар ҳ ам». Ҳ азрати паёмбар (с) занон -модаронро д ӯ ст медоштанд ва пайравони худро низ ба э ҳ тироми зан - модар амр менамуданд. Дар як ҳ адисашон таъкид кардаанд, ки ҳ амаи ашёи олам зебост, аммо модар аз ҳ ама мав ҷ удоти дунё авлотару зеботар аст. Ҳ арчанд фарзанд бадр ӯ ю но қ ис бошад ҳ ам, лекин модар ӯ ро д ӯ ст медорад. Аз ин р ӯ , дар ҷ а ҳ он му ҳ аббате бе ҳ тар аз му ҳ аббати модар нест. Дар ин маврид Асадии Т ӯ с ӣ фармудааст: Агарчанд фарзанд чун деви зишт, Бувад назди модар чу ҳ ури би ҳ ишт.


        Амри модар мукаддас асту азиз,
        Ман ба ичрои он дихам хама чиз.
        Карда бовар ба гайратам модар,
        Чист дигар аз ин шараф бехтар!
        Сари худро агар дихам бар бод,
        Ин шарафро зи каф нахохам дод.