Сабр ахлоқи бузургаст
Сабр дар шариъат маънои нигоҳ доштани нафс дар анҷом додани коре ё дури ҷустан аз коре барои ба даст овардани ризогии Аллоҳ таъолоро дорад.
Коре аст, ки анҷом доданаш мушкил аст, аммо дар анҷом доданаш розигии Аллоҳ таъоло ба даст меояд. Пас инсони мусалмон барои ба даст овардани ризогии Парвардигораш дар анҷом додани он сабр мекунад, ба монанди рӯзадори, ки албатта инсони рӯзадор гурусна ва ташна мешавад ва муштоқи обу хурок аст, аммо барои ба даст овардани ризогии Аллоҳ таъоло нафси худро аз обу хурок нигоҳ медорад,
Ин сабр дар анҷом додани коре барои ризогии Аллоҳ таъоло аст.
Инчунин коре аст, ки нафси инсон талабгори анҷом додани он аст, дар ҳоле ки Аллоҳ таъоло бандагонашро аз он манъ карда аст. Пас инсони мусалмон хоҳиши нафсашро, ки дар анҷом додани он кор аст, барои ба даст овардани ризогии Парвардигораш нигоҳ медорад ва аз анҷом додани он кор худдори мекунад,
Ин сабр дар тарк кардани коре барои ризогии Аллоҳ таъоло аст.
Аллоҳ таъоло бандагони сабр кунандаашро подошҳои зиёде ваъда дода мефармояд:
“Эй касоне, ки имон овардаед, сабр кунед ва пойдорӣ ва истиқомат намоед”.
Сураи Оли Имрон 200
